حیات فکری و سیاسی امام صادق(ع)

به گزارش دنیای 77 ، استاد دانشگاه رسول جعفریان در یادداشتی در روزنامه اطلاعات نوشت:

“ابوعمرو جاحظ: ظفر بن محمد ، او کسی است که دنیا و قانون آن را نمی شناسد” (راشایل جاحظ ، صفحه 106)

اعتماد اصلی شیعه به امام صادق (ع) از نظر عقلی و عقیدتی و به قسمت بزرگی از حدیث و علم اهل بیت توسط این حضرت گسترش یافته است. امام صادق در آستانه جوامعی بود که در میان شیعیان ظهور می کرد و در راس دستور کار خود برای محافظت از شیعیان در برابر انحرافات و از انحرافات موجود زمان خود بود که پاکی فکری و عقیدتی و آزادی تربیتی آنها مدام مورد تهدید و بازداشت بود. . توصیفات امامت جعفر بن محمد الصادق (ع) که در بسیاری از جوامع روایی شیعه و کتب تاریخی از جمله کافی (کتاب الحجه) گنجانده شده است ، کشف غم و اندوه ، اثبات ائمه است. “دانش ، اراده ، و راهنمایی و هدایت موثر.

شخصیت اخلاقی و حقوقی امام

درباره شخصیت علمی امام صادق (ع) شواهد بسیاری وجود دارد. به گفته شیعه ، انتصاب وی به پست امامت از طرف خداوند مطرح شده و در نتیجه مستقیم این نگرش ، وی دانش ویژه ای درباره امامت کسب کرده است. در میان اهل سنت ، حضرت در روایت حدیث ، فقه و خطا جایگاه والایی دارند؛ به طوری که وی را شیخ مسلمانی ابوحنیفه و مالیکا بن انس و بسیاری از محدثان بزرگ می دانند. مالک ابن انس یکی از کسانی بود که مدتی در محضر امام زاده (ع) تحصیل کرد و درباره شخصیت وی چنین گفت:

“من مدتی در خدمت ظفر بن محمد بودم. امام شخصی شوخ طبع بود و همیشه لبخند ملایمی بر لب داشت. وقتی نام پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در حضور او ذکر می شود ، رنگ او سبز و سپس زرد می شود. من او را در خارج از سه پادشاهی ندیدم ، او در حال نماز ، روزه و یا تلاوت قرآن بود ، و او هرگز هیچ حدیثی از پیامبر (صلی الله علیه وآله) صلی الله علیه و آله و سلم را بدون وضو و کلمه ای بی فایده بود. او صحبت نکرد. او یکی از دانشمندان زاهدی بود که ترس از خدا تمام وجودش را گسترش داد. “من هرگز افتخار خدمت او را نداشتم ، او بستر خود را برای من گذاشت.”

از عمرو بن مقدم نقل شده است كه فرمود:

“اگر به جعفر بن محمد نگاه کنید ، می دانید که او از خاندان پیامبران است.”

وقتی ظفر بن محمد (سلام الله علیه) را دیدم ، فهمیدم که او از اولاد پیامبران است.

جاحظ ، از مشهورترین دانشمندان قرن سوم ، درباره آن حضرت گفت:

“جعفر بن محمد ، كه جهان و فقه را می شناسد و می گوید: ابا حنیفه ، از آنچه آموخته ای و از سفیان ثوری و از نظر تو در این سوره.”

جعفر بن محمد بود که علوم و فقه جهان را آموخت و گفته می شود که ابوحنیفه از شاگردان وی و سفیان ثوری بود و مطالعه این دو برای عظمت علمی وی کافی است.

ابن حجر الحیثمی نیز با تمجید از شخصیت علمی امام یادآور شد که افرادی مانند یحیی بن سعد ، ابن جریح ، مالک ، سفیان الثوری ، ابوحنیفه و شعبه و ایوب سجستی از وی روایت کرده اند.

سخنان بسیاری در مورد شخصیت امام صادق (ع) توسط علما و اندیشمندان نقل شده است و استاد اسد حیدر آنها را در کتابهای ارزشمند خود الامام الصدیق و مدهب الاربا جمع آوری کرده است ، نیازی به آوردن آنها به اینجا نیست. تعداد زیادی از طلاب که در سخنرانی های امام شرکت می کردند یا از آن حدیث نقل شده اند ، عظمت شخصیت علمی وی را نشان می دهد.

حسن بن علی الوشا ‘گفت: در مسجد كفر نود نفر را دید كه حدیث ظفر بن محمد را می خواندند و حدود چهار هزار نفر حدیث را برای کسانی كه آن را می خوانند و می شنوند ، ذکر می كنند.

سفیان الثوری – که در منابع اهل سنت به ریاضت و دانش مشهور است – فروتنانه با ناصر بن کثیر با امام صادق (ع) زانو زد و از آن مزیت علمی و اخلاقی بهره برد. نصیر در سفر حج همراه سفیان نزد امام آمد و گفت: می خواهم به حج بروم ، چیزی به من بیاموز تا به وسیله آن نجات پیدا کنم. امام آنها را در یک دعا راهنمایی کرد. در موارد دیگر ، وی ناامیدانه از امام می خواهد که برای او حدیث نقل کند.

در این میان کسانی بودند که برای تضعیف امام صادق (ع) احادیث جعلی را نقل کردند. شریک در این باره می گوید: ظفر بن محمد مردی صادق و باتقوا است ، اما افراد نادان با او می آیند و او حدیث جعلی را از بیرون نقل می کند. امامی را که برای استخراج ثروت و پول از مردم انکار می کنند. یکی از مشهورترین آنها عبارت جبهه دانا بنا است که ادعا می کند شناختن امام از نماز و روزه و همه وظایف و وظایف شرعی کافی است. شریک در پایان سخنان خود گفت: میدان جعفر پاک و پاک از همه این دروغ هاست ، اما با شنیدن مردم اینها موقعیت امام در نظرشان سست می شود. به غیر از این موارد ، امام به ویژه از نظر روحانیون و علمای جامعه ، در زمان خود از شکوه چشمگیری برخوردار بودند. ابوجهرا در این باره می نویسد: “علمای اسلام با امام سادع (ع) و غیر از دانش وی در مورد همه اختلاف عقاید و تعدد تعداد آنها موافق نیستند.”

و نویسنده کتاب معروف “ملل و بیس” درباره شخصیت علمی و اخلاقی امام شهرستانی می نویسد: برگزید. “

ابوحنیفه حدیثی از امام صادق (ع) نقل کرده و همچنین از امام باکر (ع) بهره مند شده است؛ از آنجا که امام صادق (ع) روایت او بارها در کتاب “العتر” مشاهده شده است. وی خود در مورد امام صادق (ع) می گفت: “من هرگز فقیهی بهتر از ظفر بن محمد ندیده ام و او مسلماً دانشمندترین امت اسلامی است.”

“او یکی از دوازده امام و از بزرگان اهل بیت رسول خدا بود. وی به دلیل صدق سخنانش به صادق معروف شده و فضل وی از تفسیر لازم مشهورتر است.”

و شیخ مفید (ر) درباره وی فرمود: “همان اندازه که علمای اسلام از حدیث نقل کرده اند ، هیچ روایتی از سایر اعضای خاندان وی نقل نشده است.”

منصور عباسی که همیشه درگیر مبارزه با علویان بود ، با معرفی برخی از حقوقدانان سعی در از بین بردن شخصیت امام زاده (علیه السلام) داشت. او به مالک می گفت: “به خدا سوگند ، تو مردی عاقل هستی … و اگر زندگی من زنده بماند ، من فتوا و گفته های تو را به صورت مکتوب توسط مشایف به همه افق خواهم فرستاد و مردم را مجبور به پذیرش آن می کنم.” “

“حرکت منصور به دلیل علاقه او به مالک نبود ، اما او می خواست نفرت و حسادت خود را نسبت به امام صادق (ع) به عنوان نمادی از مالک قطع کند.”

انتهای پیام