برو بالای سه میلیارد! – ایواره

به گزارش ایواره ، این روزنامه اقتصاد جهانی وی نوشت: “گفته می شود كه سازمان فدراسیون فوتبال قصد دارد به زودی قانون محدودیت های قرارداد برای فوتبالیست های لیگ برتر را احیا كند.” این قانون برای اولین بار 10 سال پیش و در ابتدای لیگ دهم اجرا شد و در آن زمان رقم ثابت 350 میلیون دلار بود.

اکنون گفته می شود که سقف قرارداد جدید 3 میلیارد دلار است. بنابراین ، به نظر می رسد که مقامات اداره فوتبال ایران تصور کرده اند که سطح تورم در کشور طی 10 دهه اخیر تقریباً 10 برابر خواهد بود. این در حالی است که در زمان اجرای این قانون در آگوست 1989 ، قیمت دلار آمریکا در بازار آزاد کمی بیش از هزار یورو بود ، اما اکنون نرخ اسکناس آمریکا تقریباً 26 برابر شده است. موضوع اصلی این مقاله چیز دیگری است. آیا تعیین سقف قرارداد گامی مثبت برای مهار تورم فوتبال یا شفافیت مالی در این زمینه است یا خیر؟ تجربه قبلی با اجرای این قانون نشان می دهد که نباید بیش از حد به بازگشت سقف قرارداد امیدوار باشیم.

بازیکنانی که چندین قرارداد دارند

قانون سقف های قرارداد در زمان اجرا با مشکلات بی شماری روبرو شد که بارزترین آنها شیوع روزافزون بودجه کم بود. بسیار ساده و آسان ، بسیاری از بازیکنان فوتبال ایران چندین نسخه از قرارداد را دریافت کردند. یکی باید به سازمان قهرمانی ارائه شود و احتمالاً برای افکار عمومی منتشر شود که در آن محدودیت 350 میلیون دلاری رعایت شده باشد و دیگری به شکل واقعی و واقعی است که برای بازیکن و باشگاه مخفی مانده است. به این ترتیب مدیران با فوتبالیست محترم مثلاً برای رقم 700 میلیون تومانی موافقت کردند و همان مبلغ پرداخت شد اما مردم از “نجومی” بودن فوتبالیست ها خوشحال شدند! اختلاف بین نسخه های رسمی و غیررسمی فقط در زمان محاسبات اشتباه باشگاه کشف شد ، اما بازیکنان کم کم یاد گرفتند که اختلاف پول نقدی دو رقمی را بگیرند و در ابتدای فصل قرارداد خود را با نسخه دوم هر جا که وارد کردند دنبال کنند. مشکل. این بدان معنی است که حتی قانون سقف نیز به نفع بازیکنان بود. چون بعضی اوقات به جای 10٪ که باید در ابتدای فصل می گرفتند ، 40 تا 50٪ پولشان را می گرفتند!

کف کف

قانون مرزهای قرارداد نیز از جمله ایجاد قراردادهای اختیاری دارای مشکلات بیشتری بود. یعنی آنها رقم قانونی را به عنوان دستمزد پایه بازیکنان تعیین کردند اما نفس کشیدن آنها پاداش گرفت و پول به حساب آنها ریخته شد. علاوه بر همه اینها ، بزرگترین مانع این قانون تأثیر روانی مخرب آن در بازار فوتبال ایران است. به این ترتیب زشتی قرارداد سه میلیارد دلاری به راحتی شکسته می شود و در نظر گرفته می شود که هر بازیکنی با این رقم به تیمی بپیوندد “مورد علاقه” باشگاه قرار گرفته است! ده سال پیش ، یکی از عباراتی که در اظهارات افرادی که عاشق فوتبال هستند به وفور تکرار می شد این بود: “سقف قرارداد کف قرارداد شد و همه دانستند که حداقل دستمزد در لیگ برتر 350 میلیون یورو است.” اکنون نیز این نگرانی وجود دارد که از این پس شاهد امضای قراردادهایی به ارزش سه میلیارد دلار و بیشتر در گردش مالی بزرگ باشیم. با این حال ، سازمان لیگ هنوز در مورد این شایعات غیر رسمی توضیحی نداده است. “امیدوارم که این بار شاهد تکرار و آزمایش شرکت کنندگان در آزمون نباشیم.”

انتهای پیام