الگوی مادران شهید – ایواره

وی آشیل ، برادر حضرت امیر را پس از درگذشت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) معرفی کرد و با علی (علیه السلام) ازدواج کرد. نام او “Fatemeh bint Hezam” از قبیله “Bani Club” و خواهر “Labid” شاعر بود. درود بر او).

ام البنین پس از شهادت فرزندانش در کربلا ، هر روز به بقیع می رفت و فرزندان عباس را با خود می برد و به یاد فرزندان شهیدش نوحه می خواند. زنان مدینه نیز جمع شدند و از غم و اندوه او گریه کردند. گریه های ناراحت کننده وی حتی مروان بن حکم ، والی مدینه را تحت تأثیر قرار داد. شعرهایی درباره عباس توسط مادرش سروده شده است.
این بانوی بزرگوار و مادر چهار شهید قبل از تولد فرزندانش فاطمه نامیده می شد. اما پس از آنکه این فرزندان را بدست آوردند ، نام او را “ام البنین” گذاشتند ، که به معنای مادر پسران است: عباس 34 ساله ، عبدالله 25 ساله ، عثمان 21 ساله و جعفر 19 ساله بود.

نتیجه ازدواج وی با علی (ع) چهار پسر به نامهای عباس ، جعفر ، عبدالله و عثمان بود که همه آنها در روز عاشورا در رکاب سید الشهدا و نه در شیرزنی از نژاد یزیدی به شهادت رسیدند. واقعاً باید از او به عنوان الگوی مادران شهید در هر عصری تعبیر شود.

پس از شهادت فرزندانش ، “ام البنین” هر روز به بقیع می رفت و فرزندان عباس را با خود می برد و به یاد فرزندان شهیدش نوحه می خواند. زنان مدینه نیز جمع شدند و با ناله غمگین او گریستند. وی همچنین درباره عباس شعر می سرود. هنگامی که زنان مدینه به او تسلیت گفتند ، وی گفت: دیگر مرا “ام البنین” صدا نکن. زیرا امروز آنها دیگر فرزندان من نیستند و به شهادت رسیده اند.
«لاتدعونی ویک امالبنین
تازکرینی بلیوت العرین
کانت بنون لی آدی بام
Valium Asbahat Wala Man Benin؛
دیگر مرا ام البن صدا نکن. شما مرا به یاد شیرهای شکست ناپذیر می اندازید.
“من فرزندانی داشتم که از طرف آنها با من تماس گرفتند ، اما امروز دیگر خبری از پسرانم نیست.”