سی و نهمین جشنواره فیلم فجر ، فرصتی برای احیای پرسونال برندها و اسطوره ها

توجه: عادل دهداشی: سی و نهمین جشنواره فیلم فجر با اکران دو فیلم “تیرانداز” و “منصور” می تواند به عنوان یک نقطه عطف مهم در معرفی کارگران برند واقعی ایرانی محسوب شود. بیش از دو دهه است که شخصیت های مارک سینمای ایران حتی در معرفی و ترویج انقلاب و دفاع مقدس تأثیر بسزایی نداشته اند و فقط تعداد معدودی شاهد احیا و مرور صفات شخصیت ایرانی در مستندهای پرتره بوده اند: دوران ، بابایی و شیرودی ، درست کار شده است ، این فیلم “F” به کارگردانی آبراهام حاتمی کی یر است که از نظر امکانات و هزینه به عنوان یک فیلم کامل و تحسین برانگیز دیده نمی شود. در واقع ، فیلم های ایرانی طی دهه گذشته از داشتن فیلم های منسجم و قدرتمند با محوریت کارکنان برندهای ایرانی محروم بوده اند و شکی نیست که در دهه های اخیر فیلم سازان برای فیلم های مختلف مهمانی و اجتماعی جرات ورود به این ژانر را نداشته اند. زیرا

دو اثر برجسته سینمایی در این دوره از جشنواره به دو روش کمتر شناخته شده – اما شخصیت های معاصر بسیار تأثیرگذار – توصیف شده و راهی جدید در این سبک گشوده است.

فیلم “تیرانداز” شخصیت و مهارت های شهید عبدالرسول جارین را به عنوان یکی از مقدس ترین فرماندهان برجسته تیراندازان جنگ جهانی جهان به تصویر می کشد و فیلم “منصور” استقامت ، توسعه طلبی و شخصیت مردسالارانه فرمانده ارشد نظامی کشور را به تصویر می کشد ، فرمانده منصور ستاری.

از ابتدای این یادداشت ، من به اصطلاح مارک های شخصی اشاره کردم زیرا در هر دو اثر ، بر تنوع این دو شخصیت ، رفتارهای خاص و اخلاق انسانی تأکید شده است ، مارک ها دارای خصوصیات شخصی بیشتری نسبت به افراد مشهور هستند ، بسته به بیشتر در مهارت های آنها

در مورد ژانر سینمایی ، ممکن است این دو ساخته سینمایی کمتر از پرتره در نظر گرفته شود زیرا در آنها اشاره ای به زندگی و مسائل خانوادگی آنها نشده است ، اما فصل جدیدی در بازگرداندن شخصیت مارک های ایرانی با اسطوره شناسی معرفی شده است که از یک خاص تأثیر فرهنگی. من به جامعه نگاه خواهم کرد.

عادل دهداشتی – فعال فرهنگی و استراتژیست ارتباطات و برند