نوروزانه؛ بهار زیبا و تحول جان

انسان همچنین از خداوند متعال می خواهد که روح خود را به بهترین شکل متحول کند ، همانگونه که طبیعت را متحول کرده است. اما اگر طبیعت در نقطه اعتدال بهار و در بهار تغییر کند ، روح انسان می تواند هر لحظه با بازگشت به ذات الهی بهار شود.

فطرت الهی
زیبایی دوستی ، پرستش ، مهربانی ذات الهی است که در بدن هر انسانی وجود دارد. غرایز اکتسابی نیستند بلکه ذاتی هستند و روح انسان با آنها آرام می گیرد و البته رشد و تنوع برای انسان نیز امکان پذیر است. هرچه به دنیا می آید روح را آرام می کند. به عبارت دیگر ، روح با کارهای طبیعی سیراب و زنده می شود.

زیبایی دوستی
اگر زیبایی دوستی ذاتی است ، چنین است؛ و خدای بزرگ منبع مطلق زیبایی و زیبایی مطلق است؛ هر زیبایی “وجد” را به روح وارد می کند. وجد ، بیداری روح برای اعتلا و لذت داخلی است. این لذت را می توان به “بهجت” تعبیر کرد که نوعی ایمان و آرامش درونی است.
خلسه روح توسط موضوعات و حالاتی که ماهیت روح در آنها جلب می شود ، امکان پذیر می شود. و اینها حالات ، حالت ها و رفتارهایی هستند که با ماهیت زیبایی شناختی دوستی مطابقت دارند. یعنی زیبایی ها برای روح جذابیت ایجاد می کنند.
البته گاهی اوقات روشنایی جایگزین زیبایی اصلی می شود. در این میان ، تمایز تمایز بین زیبایی طبیعی که بهجت ایجاد می کند و شکوه در واقع یک “هنر” است و باید مراقب بود که پوسته خوشبختی به جای اصل خوشبختی که تنها باقی نمی ماند ، در کام ما ننشیند. در کام و زندگی نمی کند. رسیدن
سرگرمی در افق ها و روح ها ، قدم زدن و تماشای طبیعت زیبا ، تزئین کلمات ، دعا ، عبادت ، نجوا با اصل وجود ، معنی سحر ، تزئین در رفتار ، عشق ، عشق ورزیدن ، مهربانی ، نگاه با دلسوزی ، تزئین از کشور زندگی کرده و صدها رفتار دیگر که زیبایی و تمایل انسان به زیبایی را مشاهده می کند. این یکی از نمونه های مرجع طبیعت زیبایی است و فرصتی برای نشئه روح است.
بنابراین ، تکامل زندگی از طریق دو رفتار صورت می گیرد؛ “بازگشت” و “مراقبت”. به ذات الهی برگردید و از آن مراقبت کنید.