تغییر بیش از اندازه شغل در جوانان طبیعی است؟

در مصاحبه ای با ایواره ، دکتر پیمان دوستی وی گفت: “ذهن ما طی سالیان متمادی با ارزیابی منفی از وضعیت و برجسته ساختن نقاط ضعف حوادث ، به عنوان یک ماشین هشدار دهنده که می خواهد مشکلی را برای ما حل کند ، تکامل یافته است.” کند ما را در مورد خطرات مختلف همراه با روشهایی مانند فرار هشدار داده است. امروز ذهن ما شرایط را به همین ترتیب اداره می کند.

به گفته این روانشناس ، در حقیقت ، ذهن انسان یاد گرفته است که همه چیز را به عنوان مشکلی که باید حل شود ، مشاهده کند و وقتی اوضاع در محیط کار کمی ناخوشایند می شود ، ذهن جنبه های منفی را دوباره به صورت جسورانه ارزیابی می کند و در این شرایط تغییر کار را به عنوان یک راه حل معرفی می کند.

این دوستی ادامه داد: “شنیدن چنین راه حلی از ذهن – اگر نه برای همه مردم – تقریباً برای همه کسانی که خوب می شناسم اتفاق افتاده است. به عبارت دیگر ، اگر ذهن چنین راه حلی را ارائه دهد ، هیچ چیز غیرطبیعی اتفاق نیفتاده است. ، بیشتر ما با چنین افکاری در موقعیت های مختلف. نکته این است که ، برخی از افراد به طور خودکار کنترل کامل رفتار خود را به بخشی از ذهن که مسئول حل مسئله است ، می دهند.

وی گفت: “در واقع ، من نشان می دهم که بین داشتن افکار و عمل بر اساس آنها تفاوت وجود دارد.” می توان به ما آموخت که چگونه اندیشه داشته باشیم ، اما متفاوت از آن افکار مطابق با ارزشهای زندگی خود رفتار کنیم. البته این فقط یکی از دلایل تمایل افراد به تغییر شغل است و دلایل دیگری نیز در این امر دخیل است ، اما در بیشتر موارد ، هنوز اثری از تمایل ذهن به انجام نوعی حل مسئله وجود دارد.

این روانشناس معتقد است که یکی از راه حل هایی که می تواند برای چنین شرایطی ارائه شود اصطلاحی است که در روانشناسی به عنوان “احساس گناه” – به معنای ایجاد شکاف یا نقص بین خود و افکار – و “توجه به آگاهی” بکار رفته است. در واقع ، در این دو فرآیند ، ما می توانیم بین خود و افکار تولید شده توسط ذهن مسئله ساز تفکیک قائل شویم و بیشتر بر اساس توجه آگاهانه عمل کنیم تا افکار و رفتارهای ذهن آور.

دوستی یادآور شد: در طی این فرایندها ، مردم به عنوان بخشی از ذهن که مسئول حل مسئله است یاد می گیرند. این باعث ایجاد افکار در مورد آنها می شود ، آنها همچنین می توانند آگاهانه با این افکار کنار بیایند و به نوعی آگاهانه رفتار خود را کنترل کنند و نه به صورت خودکار.

این روانشناس در پایان گفت: “اصطلاح خلبان اتوماتیک در روانشناسی به این معنی است که ما کنترل رفتار خود را بدون بحث به افکار خودجوش خود واگذار می کنیم.” به زبان ساده ، این روند به افراد کمک می کند تا در ذهن خود قدم بردارند ، با نگاه ناخودآگاه و توجه آگاهانه به افکار خود نگاه کنند و آگاهانه (نه مانند خلبان اتوماتیک) تصمیم بگیرند که چگونه می خواهند رفتار کنند.

انتهای پیام