عدالت و توسعه در دولت جدید

به عنوان مثال ، وجود دارد و وجود ندارد ، آنها نمی توانند با هم باشند. یا در جهان امکانات ماده و عرض ، نمی توان تصور کرد که یک رویداد هم ماده باشد و هم عرض ، یا ماده یا عرض نباشد. البته اینها بحث هایی است که بیشتر با ذات طبیعت همخوانی دارد ، در غیر این صورت در صورت وجود امکان پذیر نخواهد بود. با این حال ، با توجه به این ایده ، از نظر سیاسی و اقتصادی ، چهار اتفاق رخ می دهد:

اول ، عدالت یا توسعه

دوم ، عدالت ، بله ، اما توسعه نیست

سوم ، توسعه ، بله ، اما عدالت نیست

و چهارم ، هم عدالت و هم توسعه

گاهی اوقات شنیده می شود که اگر عدالت وجود داشته باشد ، آن را مانع توسعه می دانند ، یا اگر بخواهیم توسعه پیدا کنیم ، نمی توانیم به عدالت برسیم. یا برخی امتیاز می دهند و می گویند ابتدا باید توسعه انجام شود و سپس عدالت اجرا شود.

دیگران عدالت را آنقدر تنگ و تاریک می کنند که همه را در شرایط فقر و بدبختی برابر قرار می دهند.

برای هر کدام مثالهایی وجود دارد. ما کشورهایی داریم که تا آنجا که ممکن است توسعه یافته اند و برای بسیاری عدالت را رعایت کرده اند ، اما طبقه بندی در آنجا گسترده است. یک مثال ایالات متحده است ، جایی که توسعه در درجه اول اهمیت قرار دارد ، اما نابرابری گسترده است ، همانطور که همه می دانند ، به ویژه برای افراد رنگین پوست. کشورهای دیگری هستند که در آنها عدالت و توسعه وجود ندارد و همچنان به منابع داخلی وابسته هستند و عدالت وجود ندارد. ثروت تعداد کمی از مردم بیش از 100 درصد جامعه است. تفاوت بین کشورهای توسعه یافته بی عدالتی و کشورهای توسعه نیافته بی عدالتی در این است که در کشورهای توسعه یافته ثروت ثروتمندان حداقل تا حدی صرف توسعه می شود. اما در کشورهای توسعه نیافته ، منابع در دست برخی از رانت خواران انباشته شده و برای اهداف شخصی ، قبیله ای و تجاری هزینه می شود. آنها همیشه دولت را گروگان می گیرند و منابع خود را در کشورهای دیگر سرمایه گذاری می کنند. در این دو کشور ، برخی افراد با درآمد اضافی نمی دانند چه کار کنند و سیاست ملی و جهانی را کنترل می کنند و بقیه در بدبختی زندگی می کنند و فقط می گویند باید فقرا را ریشه کن کرد.

دولت جدید ایران امیدوار است بر عدالت و توسعه تمرکز کند. و با توجه به قدرت داخلی ، بازگرداندن قدرت اقتصادی به ایران و دسترسی کشور به توسعه پایدار. تقویت پول ملی ، جدی گرفتن مالیات ، افزایش صادرات ، شناسایی مزیت های نسبی ، تثبیت قیمت ها و دستیابی به عدالت با توسعه.