در ستایش فرزانه خراسان که مخالف فلسفه نبود

بقیه
استاد فرزانه خراسان محمدرضا حکیمی که از شخصیت های بزرگ یزد و اردکان بود نیز درگذشت.
او عالمی بزرگ بود ، گرچه شاگرد میرزا اصفهانی بود و به او و شاگردان بزرگش احترام می گذاشت. با فلسفه مخالف بود و ضد آن نیست ، بلکه بین دین و فلسفه تفاوت قائل است.
اما تخصص استاد حکیمی این بود که توحید و عدالت را شامل می شد. توحید و عدالت برای متفکران دینی و به ویژه برای ما ، برای اکثر متکلمان ، مسأله مهمی بود ، اما دیدگاه حکیمی به جایگاه اجتماعی عدالت بود ، که پیشینیان ما کمتر به آن توجه می کردند.
تمرکز او بر عدالت هر چه باشد ، سخنرانی وی در این زمینه دارای رنگ و محتوای سخنان مولوی پارسای مولوی (علیه السلام) است.
در تعریف و تمجید از مرحوم آقای حکیمی چیزهای زیادی برای گفتن وجود ندارد. او دارای طیف گسترده ای از دین ، ​​فلسفه و ویژگی های اخلاقی بود و شیوه صحبت ، شیوه و ظاهر او همه نشانه شجاعت ، شجاعت و آزادی بود. بی دلیل نبود که اخوان ثالث به شعر دعای او ادای احترام کرد و دکتر شریعت وظیفه تصحیح اقدامات خود را به او سپرد.
این ضایعه را به همه آزادگان و اهل معرفت و خرد و به دوستداران و شاگردان آنها و خانواده محترم حکیمی و به ویژه برادر محترمشان تسلیت می گویم.
خداوند او را بیامرزد که همیشه به عدالت فکر کرده و اثری بزرگ مانند حیات خلق کرده است.

* رئیس فرهنگستان علوم ایران